Ömrü günahlarla geçmiş bir adam, kurtuluş umudu için O beldenin imamına gitmiş: "Benim halim ne olacak?" diye sormuş.
İmam da;"Yaptığın rezilliklere bakmayıp, bir de gelip çare mi arıyorsun?" diye azarlamış. "Sen artık cehennemliksin, seni kimse kurtaramaz" demiş. Adamcağız çaresiz bir halde dönmüş. "Madem cehennemliğim" diyerek günah işlemeye devam etmiş.
Aradan yıllar geçmiş, yine adamcağız bir umutla gecenin bir vaktinde tenha bir mezarlığa uğramış, sabaha kadar mezarların arasında ellerini Rabb'ine açıp; çocuklar gibi ağlamaya, gözyaşı dökmeye, tevbe, istiğfar etmeye başlamış. İçindeki ateş o kadar yakıcı ve yüreğindeki pişmanlık öylesine büyükmüş ki, adeta köz olup kavrulmuş, ilâhî huzurda.