Meczupların, sokağa mecbur edilen çocukların, güçsüzlerin, dilenmeyi beceremeyen mahcup insanlara uzanan el olmak... İnsan onurunu incitmemek, onun ayaklar altına düşmemesini sağlamak için, kazandığımızın belli bir kısmını muhtaç olanlara ayırmak. İnsan oluşun destanını, altın harflerle insanlığın yüreğine kazımak...
Yaşamak işte bu... İnanç, fazilet ve insana hizmet yarışında okyanusa karışan bir damla niteliğinde olabilmek. (s: 77)
Bilindiği kadarıyla fiziki güzellikler, faniliklerdir. O insanların kendi maharetleriyle oluşturdukları bir özellik değil... Aslolan Yaratıcı'nın lütfettiği o değeri, o kusursuz, celbeden estetiği, ruh güzellikleriyle donatmasıdır. Aksi halde, hayatları bedenleriyle sınırlı olarak yaşayan insanlar, kalabalıkların arasına renk katmaktan başka hiçbir işe yaramadan, iz bırakmadan, yaşadığının farkını farkettirmeden göçerler... Hayatın acı gerçeği olan, her gün bir şeyleri dünlerde bırakarak cazibesinden bir şeyler yitire yitire, yine bedenleriyle birlikte yok olup giderler... (s: 91)
Surların dipleri, viraneler, bankların üzerleri ve buldukları kuytularda yaşam çabası veren insanlar, evet ne yazık ki, kedi ve köpekler kadar dikkati üzerlerine çekememekteler hâlâ. Sanki çöplere atılan ekmekleri deşeleyerek, midelerinin gurultusunu bastırmak için, o atık pisliklerin arasında ekmek kırıntıları toplamak onların kaderiymiş gibi doğal karşılanmakta günümüzde... (s: 152)
Bir ses yankılanıyordu kulaklarında... "Kaçan hiçbir şey için üzülme, onlar zamanın bir süre için verip, vakti geldiğinde geri aldığı emanetlerdir.
Kendini hesaba çek. Yaptıklarınn fihristini dikkatle gözden geçir, yaptığın yanlışları ve doğruları tespit et. Yanlış bulduklarından vazgeç, doğru bulduklarını özenle yaşa... Hataların için Yaratıcı'dan af dile... Veren, alan, imtihan eden O'dur. Ceza ve mükafât O'ndandır.
İsyancılar gibi onursuz yaşama sakın... Gaflet sığınağındaki uyku, hayat değildir insan için..." (s:167)
(Timaş Yayınları, 2011, 208 sayfa)
KİTABIN ARKA KAPAĞINDAN:
Modernizmin çelişkili dünyasından evlerde beslenen hayvanlara karşı sokaklarda bile yer bulamayan insanlar!
Kendini bu, "Ülkenin Açmayan Çiçekleri"ne adayan Esra, aynı zamanda sıkıntılarıyla, sevinçleriyle ve sürprizleriyle dolu hayatıyla bir okuma seyri yaşatıyor bize.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder